“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดสี่เหลี่ยมผืนผ้า”
สี่เหลี่ยมจัตตุรัสนั่งคิดในใจ ขณะจ้องหน้าจอโทรศัพท์ที่มีภาพของเพื่อนคนหนึ่ง—เพื่อนผู้หญิงที่ไม่ได้สนิทที่สุด แต่ก็รู้สึกดีทุกครั้งเวลาที่ได้คุย ได้ร่วมกิจกรรม หรือแค่นั่งใกล้กันในกลุ่ม
เขาไม่ได้ขอเป็นเพื่อนกับสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบบชัดเจนด้วยซ้ำ แต่ก็เหมือนว่าความสัมพันธ์มันเกิดขึ้นเอง จากการเป็น “คนกลาง” ที่ใครๆ ก็ฝากอะไรต่ออะไรไว้ เพราะเขาเคยเป็นรองหัวหน้าห้อง และดูจะเป็นจุดที่ใครๆ ก็เดินเข้ามาหาได้เสมอ
และนั่นแหละ คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ “เธอ” เข้ามา
แม้จะไม่รู้ว่าเราสนิทกันแค่ไหน
แต่ในใจของสี่เหลี่ยมจัตตุรัสกลับคิดว่า...
“วันเกิดของเธอ เราอยากทำอะไรบางอย่างให้”
ไม่ใช่เค้ก ไม่ใช่ของขวัญ ไม่ใช่อะไรหรูหรา
แต่เป็น “กราฟฟิกภาพ” ที่เขาออกแบบเองทั้งหมด
และแน่นอนว่า เขา ไม่ใช้รูปจริงของเธอ
เขาไปเปิด Facebook — เอารูปหน้าชัดๆ มาทำเป็น “AI Mini Figure”
เพื่อให้ดูน่ารัก
และไม่ละเมิดความเป็นส่วนตัวจนเกินไป
“แค่เสร็จแล้ว เราก็จะลบรูปต้นฉบับทิ้งเลย ลบทิ้งถาวรด้วย ไม่ให้เหลือ”
สี่เหลี่ยมจัตตุรัสคิดในใจ พร้อมปัดความรู้สึกผิดเล็กๆ ออกไป
เพราะเขาทำด้วยความตั้งใจ ไม่ได้ล้ำเส้น
แต่ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา…
“เราจะทำให้แค่เธอคนเดียวดีไหม?”
เพราะวันเกิดเพื่อนคนอื่นๆ เขาไม่เคยทำแบบนี้เลย
บางทีจำวันเกิดไม่ได้
บางทีเห็น Facebook เตือน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นวันเกิดจริงหรือแค่ใส่มั่ว
บางทีก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะพิมพ์คำว่า “สุขสันต์วันเกิด”
“แล้วถ้ามีเพื่อนคนอื่นมาเห็นเข้า แล้วน้อยใจล่ะ?”
“เราจะอธิบายยังไงดี…”
“เราก็ไม่ได้อยากให้ใครน้อยใจเลยนะ”
แต่สุดท้าย เขาก็เลือกที่จะ “ทำให้”
เพราะเขาเชื่อว่า ความจริงใจมันส่งถึง
แม้จะไม่ได้ทำให้ทุกคน
แต่ก็ทำอย่างดีที่สุดสำหรับหนึ่งคนในหนึ่งวัน
00:00 น. ตรงเป๊ะ
เขาส่งภาพกราฟฟิก พร้อมคำอวยพรลงใน Messenger
จากนั้นก็ลง Facebook อีกทีตอนตีห้า — ตั้งค่าให้เห็นแค่เธอคนเดียว
ในกราฟฟิกนั้น
มีคำว่า “สุขสันต์วันเกิด คุณเพื่อนสี่เหลี่ยมผืนผ้า”
และคำอวยพรแบบสุภาพยาวๆ ทั้งไทยและญี่ปุ่น
เพราะเขาจำได้ว่าเธอชอบภาษาญี่ปุ่น
“มันอาจจะดูเยอะไปหน่อย แต่ถ้าเธอยิ้มได้ มันก็คุ้ม”
เขาบอกกับตัวเอง
เขานอนแค่ห้าชั่วโมงเท่านั้นในคืนนั้น
เพื่อรอเวลา
เพื่อทำให้กราฟฟิกสมบูรณ์
เพื่อให้ความตั้งใจนี้ ส่งไปถึงหัวใจอีกคน
ถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้ตอบกลับ
อาจจะเพราะไม่สบาย
อาจจะเพราะติดโควิด
หรืออาจจะยังไม่เห็น
แต่ไม่เป็นไรเลย
เพราะสำหรับสี่เหลี่ยมจัตตุรัสแล้ว
แค่ได้ทำเต็มที่โดยไม่หวังอะไรกลับคืน ก็เพียงพอแล้ว
และถ้าหากวันหนึ่งเธอจะพูดว่า
“ไม่ต้องลงทุนขนาดนั้นก็ได้”
เขาก็คงยิ้มบางๆ แล้วตอบในใจว่า
“อืม...แต่เราก็อยากทำให้เธออยู่ดีนั่นแหละ :)”