เส้นขนาน คลิก!
หลานคนนี้ไม่ธรรมดา คลิก!
ผจญภัยในสวนสัตว์ คลิก!
สี่เหลี่ยมจัตตุรัสนั่งอยู่ริมระเบียงห้องเรียนในยามเย็น แสงแดดสีส้มอ่อนพาดผ่านเส้นผมของเขาอย่างอ่อนโยน เขาไม่ได้สนใจมือถือในมือ ไม่ได้สนใจเสียงเพื่อนที่ชวนไปเล่นกีฬา แต่กลับหยิบสมุดบันทึกเล่มบางขึ้นมาเปิดดู
"เส้นขนานคือสิ่งที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน... แล้วทำไมเราถึงยังรู้สึกถึงเธออยู่ทุกวันนะ"
ในสมุดนั้นเต็มไปด้วยข้อความที่เขาเขียนถึง ‘เส้นขนาน’—ชื่อเล่นของใครคนหนึ่ง
บางข้อความเป็นคำถาม บางข้อความเป็นคำสารภาพ แต่ไม่มีข้อความไหนที่ถูกส่งถึงเจ้าตัวเลย
เส้นขนาน... ไม่ใช่ชื่อจริงของใครสักคน
แต่เป็นชื่อสมมติที่เขาตั้งให้กับเพื่อนคนหนึ่งที่แอบชอบ
เธอเรียบร้อย ฉลาด และมีเสน่ห์แบบที่เขาไม่กล้าบอก
ในวันพระหนึ่ง เขาตั้งใจรักษาศีล 8
ไม่ได้ฟังเพลง ไม่ดูคลิป ไม่เล่นเกม
แต่กลับรู้สึกว่าใจตัวเองสงบแปลก ๆ
สงบ... แต่ยังมีภาพของ ‘เส้นขนาน’ วนเวียนในหัว
วันนั้นเขาท่องบทสวดมนต์ แล้วเผลออธิษฐานในใจว่า
“ขอให้ความรู้สึกนี้ไม่ทำให้ใครต้องเจ็บ ขอให้ผมมีแค่ความหวังดี และรักษาความรู้สึกนี้ไว้ในหัวใจเงียบ ๆ ก็พอ”
จนกระทั่งวันสอบวิชาสังคม
เขาแอบพูดกับตัวเองว่า
“ถ้าสอบผ่าน เราจะเลิกชอบเธอ... แต่ถ้าไม่ผ่าน เราจะชอบเธอต่อ”
ผลคือ... เขาไม่ผ่าน
คะแนนขาดไปเพียง 1 แต้ม
และเขาหัวเราะออกมาเบา ๆ กับตัวเอง
"เหมือนโชคชะตายังอยากให้เราชอบเธออยู่สินะ..."
เรื่องราวของเขากับ ‘เส้นขนาน’ จึงยังคงดำเนินต่อไป
ในใจเงียบ ๆ ในสมุดบันทึก ในมิตรภาพ และในระยะห่าง
ที่ไม่เคยใกล้กัน
แต่ไม่เคยหายไป
