เนื้อหาปรับปรุงใหม่
ในวันที่ฉันเริ่มต้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ฉันพบกับสังคมใหม่ ผู้คนใหม่ ๆ และเพื่อนหลายคนที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน ทุกอย่างดูสดใสจนกระทั่งวันหนึ่ง ใกล้ปิดเทอม 2 ฉันเผลอหลุดปากบอกเพื่อนว่าฉันชอบใครบางคนในห้อง ป.6/6 เพื่อน ๆ เริ่มซักถาม ฉันหลบเลี่ยงที่จะบอกชื่อจริง ๆ ของเขา แต่ก็ไม่วายให้คำใบ้เล็ก ๆ น้อย ๆ จนในที่สุด เพื่อนก็จับได้ว่าฉันแอบชอบ "เส้นขนาน" (นามสมมติ) พวกเขาเชียร์ให้ฉันสารภาพความรู้สึก แต่ฉันลังเล เพราะคิดว่ามันยังเร็วเกินไป จนวันหนึ่ง เพื่อน ๆ ช่วยกันผลักดันจนฉันยอมเขียนจดหมายสารภาพรักส่งให้เขา ฉันทั้งประหม่าและกลัว แต่ก็แอบมีความหวังในใจเล็ก ๆ วันนั้นเขาได้รับจดหมายและมีท่าทีเหมือนจะดีใจ เขาบอกเรื่องนี้กับครู เพื่อนทั้งห้อง ป.6/6 และห้องฉันใน ป.6/7 ก็รู้กันไปหมด วันถัดมา เขาส่งจดหมายตอบกลับมา ใจความในนั้นเขียนว่า:
"เอาจริง ๆ ฉันก็ชอบเธอนะ แต่ชอบแบบเพื่อนมากกว่า เรื่องความรักแบบนี้มันเร็วไปสำหรับฉัน ฉันคิดว่าเธอน่าจะเจอคนที่ดีกว่าฉันได้อีกเยอะ ที่สำคัญ ฉันกำลังจะย้ายไปเรียนที่อื่น ที่ไม่ใช่จังหวัดนี้... แต่เรายังเป็นเพื่อนกันเสมอนะ ขอให้เธอโชคดี บ๊ายบาย"
ข้อความนั้นทำให้ฉันนิ่งไปสักพัก ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา ทั้งเสียใจ ผิดหวัง และโล่งใจในเวลาเดียวกัน เส้นขนานของฉันและเขา ยังคงเป็นเส้นขนานต่อไป