เนื้อเรื่อง
วันนั้นเป็นวันสนุกสนานในค่ายลูกเสือ ฐานต่างๆ มีทั้งปีนป่าย เกาะ ร่วง หมอบคลาน และกิจกรรมที่ท้าทายมากมาย เรารู้สึกตื่นเต้นและสนุกจนลืมเวลาไปเลย ทุกครั้งที่ทำฐานเสร็จเราจะเปียกปอนจากน้ำที่ล้นออกมาจากกิจกรรม แต่ทุกอย่างก็ยังคงสนุกมาก และเรายังรู้สึกภาคภูมิใจที่สามารถทำกิจกรรมที่ยากๆ ได้ ตอนเย็นเราได้ไปซื้อขนมจากร้านในค่ายเพื่อเตรียมไปกินที่บ้านในวันสุดท้ายของค่าย เป็นการซื้อขนมเล็กๆ ไว้เป็นที่ระลึกจากค่ายที่เราได้มาเข้าร่วม พอเสร็จจากการซื้อ เราก็ถูกเรียกให้ไปเข้ารวมกิจกรรม เราจึงฝากขนมไว้ที่ร้านพร้อมกับบอกว่า "ฝากไว้ก่อนนะครับ เขาเรียกแล้ว เดี๋ยวผมมาเอาตอนหลัง" ซึ่งเจ้าของร้านก็รับปากและยืนยันว่าไม่มีปัญหาอะไร เมื่อกิจกรรมเสร็จสิ้น เราก็ไปที่ร้านเพื่อขอขนมที่ฝากไว้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เราอึ้งและผิดหวังอย่างที่สุด เจ้าของร้านบอกว่า "ขนมอะไร? ไม่มี" เราก็ยืนยันว่าผมได้ซื้อขนมและจ่ายเงินไปแล้ว แต่เจ้าของร้านก็ยังคงยืนยันว่าไม่มีอะไรเลย เรารู้สึกโกรธและเสียใจมากเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ในขณะที่เพื่อนๆ ก็เห็นเราร้องไห้จึงพาตัวไปหาครู ครูได้ยินเรื่องราวทั้งหมดและได้ช่วยเหลือทันที เขาไปคุยกับเจ้าของร้าน และในที่สุดเจ้าของร้านก็ยอมคืนขนมให้เรา หลังจากนั้นก็ได้คุยกับครูและได้ข้อสรุปว่าเราจ่ายเงินไปแล้วจริงๆ และเจ้าของร้านก็เห็นถุงขนมที่เหลืออยู่ เหตุการณ์นี้ทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมากในตอนแรก แต่ในภายหลังมันกลับกลายเป็นบทเรียนสำคัญที่ทำให้เราเรียนรู้เกี่ยวกับการยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้อง แม้จะมีอุปสรรคหรือปัญหาที่เกิดขึ้นก็ตาม และที่สำคัญที่สุดคือ การแก้ปัญหาอย่างมีเหตุผลและไม่ยอมแพ้ เมื่อเรายืนยันสิทธิของตัวเองทุกอย่างก็สามารถคลี่คลายได้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาคนอื่น แต่สำหรับเรามันเป็นประสบการณ์ที่สอนให้เรารู้ว่า ความยุติธรรมและการดูแลสิทธิของตัวเองเป็นสิ่งที่สำคัญ และไม่ควรยอมให้ใครมาลบหลู่หรือทำผิดพลาดกับเราโดยไม่ยอมรับผิด